Kill the Spice Marine!

Jak już wspomniałam mieszkam ze współgremlinsem (a może jednak mogwaiem?),  który jakoś znosi moje towarzystwo i nieustanne ataki zębów i pazurów, a przy okazji zna się też bardzo dobrze na byciu nerdem, tak jak i ja. Swoje wspólne popołudnia i wieczory spędzamy więc grając w gry, a w praktyce ja najczęściej kibicuję jego poczynaniom na ekranie.

Nie, żebym nie umiała grać – wręcz przeciwnie całkiem nieźle mi idzie, zwłaszcza tam gdzie walorem jest skradanie się (on woli bezpośrednie starcia), jedyny minus jest taki, że czasem w ferworze emocji klnę jak szewc, tak mocno ściskam pada, że bolą mnie później ręce, no i opóźniam akcję, bo przecież muszę obejrzeć każdy zakamarek planszy w poszukiwaniu bonusów…

I zaraz znów zapisałabym pół strony o sobie, więc konkrety – dawno już nie widziałam tak udanej rąbanki, jak Space Marine wydany w zeszłym roku przez THQ. Gra może nie jest nowa, ale mimo to jest jedną z najlepszych jakie ostatnio trzymaliśmy w rękach i warto poświęcić mu chwilę uwagi.

Generalnie nie lubię recenzji gier które zajmują trzy strony i po kolei rozpracowują każdy szczegół, ale wiem, że trudno to napisać zwięźle. Mimo to postaram się streścić.

 

Nigdy jakoś specjalnie nie kręcił mnie Warhammer, a już pomysł na umieszczenie warhammerowskich realiów w przyszłości (40 tys lat) wydawał mi się absurdalny. A jednak kiedy kapitan Titus trafił na przemysłową planetę, którą zaatakowały orki zmieniłam zdanie. Zielone paskudy postanowiły przejąć planetę-fabrykę broni, żeby opanować świat, ale na całe szczęście dla ludzkości na odsiecz zostaje wysłanych trzech ultra marines z kapitanem Titusem na czele. Mają oni zabezpieczyć planetę dopóki nie zjawią się posiłki, jednak orki są zdeterminowane i obrona nie będzie wcale tak prosta. Oczywiście Titus czyli gracz będzie zmuszony zrobić z nimi porządek… 

I tak po pierwsze – nie ma to jak wyrżnąć hordę orków waląc je tępym narzędziem po tępych mordach! Nasz dzielny bohater Titus musi co prawda raz na jakiś czas użyć broni palnej, ale najpiękniejsze w tej grze są bezpośrednie starcia, kiedy naciera na ciebie masa zielonych osiłków, a ty rozrzucasz tą hałastrę na boki jednym dobrym ciosem! Zresztą mistrzostwo świata dla producentów za sposób odzyskiwania energii – nie zbierasz tu po przez żadne apteczki ani nie odradza się ona samoistnie – żeby ją odzyskać musisz ogłuszyć którąś z tych paskud i popisowo zabić np. wdeptując orkowy czerep w podłoże czy rozpruwając mu brzuch. Krew oczywiście wspaniale bryzga przy tym na ekran!

Punkt drugi to broń. W tej grze musisz pobrudzić sobie łapy, bo bezpośrednich starć jest sporo i będziesz w nich używał miecza pod napięciem, miecza łańcuchowego, a wreszcie topora i młota bojowego. Ale żeby przejść ta grę na średnim poziomie, choć przyjemna, broń tępa nie wystarczy. Wszyscy fani strzelanek będę więc zadowoleni, bo w plecaku możemy nosić cztery spluwy o różnym zasięgu od podstawowego boltera po broń plazmową. Strzela się podobnie, jak w Uncharted, wiec całkiem przyjemnie, ale na szczęście kategoria wiekowa jest wyższa i efekty naszych działań też są ładniejsze.

Dodatkowy bonus - w niektórych akcjach będziemy mgli sobie polatać dzięki specjalnemu plecakowi odrzutowemu, a orki eliminować celnym skokami w dół ;]

 Rozwój postaci po prostu się dzieje i nie mamy w tym względzie żadnych możliwości wyboru. Po prostu dostajemy coraz lepszą broń, a tępaków coraz trudniej zabić.

Fabuła jest tu według mnie mniej istotna niż przyjemność płynąca z rzezi, ale i tak twórcy wykazali się pomysłowością. Razem z odziałem ultramarinsów będziemy więc przemierzać przemysłowe hale, tunele i ruiny w poszukiwaniu broni którą mamy zniszczyć, aby nie wpadła w ręce orków, albo ją przed nimi zabezpieczyć. A naszym przewodnikiem będzie tajemniczy i niezbyt sympatyczny inkwizytor.

Grafika jest ładna, chociaż błąkać się za bardzo nie można i trzeba iść tam gdzie każe fabuła. Nie przepadam za tym, ale po drodze widoki są naprawdę dobre dzięki futurystyczno-kadedralno-przemysłowo-pustynnej architekturze krajobrazu. Wszystko w ładnym ciepłym odcieniu.

Dwa minusy – producenci pożałowali kasy na muzykę i niestety nie usłyszymy dobrego heavy metalu kosząc tabuny orków, jak możemy to zobaczyć w trailerze. Bardzo, bardzo szkoda. Drugi – nie ma tu w zasadzie żadnych bonusów, zbieramy tylko lewitujące czaszki z nagraniami, które przedstawiają nam historię ataku orków na planetę, ale poza tym nie ma nic, a szkoda, bo wiele zakamarków, aż się o to prosiło, żeby zamieścić tam jakieś nagrody dla dociekliwych.

I wreszcie skąd błąd w tytule posta? Cóż kiedy orki wykrzykują swoimi chropawymi głosami „Kill the Space Marine” ich „space” brzmi zupełnie jak „spice”. Uroczo;]

Tytuł: Space Marine

Produkcja: THQ

Rok wydania 2011